Στις συναντήσεις που καθημερινά είχα στο γραφείο μου, ως Οικογενειακή Σύμβουλος, έβλεπα ανθρώπους, συχνά απελπισμένους, απογοητευμένους, ανήμπορους, να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, να τους φταίνε πάντα οι άλλοι για ότι κακό τους συνέβαινε.
Μιλούσα με ανθρώπους που ήταν αποφασισμένοι ακόμη και να δώσουν τέλος στη ζωή τους, ανθρώπους εριστικούς, θυμωμένους με τους γονείς, συζύγους και συναδέλφους τους.
Ανθρώπους σε αδιέξοδο χωρίς οράματα και πυξίδα στο ταξίδι της ζωής.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές, ποιες είναι άραγε οι παράλογες ιδέες που οδηγούν τους ανθρώπους αυτούς στη νεύρωση και συχνά στην αυτοκαταστροφή ;
- Η Ιδέα, ότι θα πρέπει να μας αγαπούν και να μας εγκρίνουν και μάλιστα συνεχώς, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι τους οποίους θεωρούμε σημαντικούς.
- Η Ιδέα, ότι πρέπει να αποδείξουμε, ότι είμαστε άνθρωποι ικανοί,επιτυχημένοι,ή ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να είμαστε Άριστοι σε κάτι.
- Η Ιδέα, ότι, αν κάτι φαίνεται επικίνδυνο ή προκαλεί φόβο, πρέπει εκ των προτέρων να στενοχωριόμαστε γιαυτό συνεχώς, σαν να έχει συμβεί ήδη.
- Η Ιδέα, ότι η αποφυγή της αντιμετώπισης ορισμένων δυσκολιών είναι η πιο εύκολη για μας και η πιο ενδεδειγμένη λύση.
- Η Ιδέα, ότι το παρελθόν είναι καθοριστικό και ότι κάτι που επέδρασε σημαντικά στη ζωή μας κάποτε,θα πρέπει οπωσδήποτε να καθορίζει τα συναισθήματα ή τη συμπεριφορά μας ακόμη και τώρα.
- Η Ιδέα, ότι η ζωή είναι ανυπόφορη,απαίσια και ότι ήρθε ” το τέλος του κόσμου” όταν τα πράγματα δε γίνονται όπως τα θέλουμε .
- Η Ιδέα, ότι μπορεί να καταφέρουμε να είμαστε ευτυχισμένοι με το να μη κάνουμε τίποτα ή με το να “το ρίχνουμε έξω” άσκοπα και παθητικά.
- Η Ιδέα, ότι πρέπει οπωσδήποτε να κινούμαστε μέσα σε μεγάλη τάξη και βεβαιότητα για να αισθανόμαστε άνετα ή ότι έχουμε οπωσδήποτε ανάγκη από κάποια υπερφυσική δύναμη έξω από μας για να ακουμπήσουμε πάνω της.
- Η Ιδέα, ότι είναι δυνατό να αξιολογήσουμε μια και έξω σφαιρικά τον εαυτό μας και ότι η γενική αξία και αποδοχή του εαυτού μας θα πρέπει να εξαρτώνται από τη τελειότητα της εξωτερικευμένης συμπεριφοράς μας και το βαθμό που ο κόσμος μας εγκρίνει.
- Η Ιδέα, ότι η δυστυχία του ατόμου προέρχεται από εξωτερικές επιδράσεις ή πιέσεις και ότι το άτομο δεν έχει την ικανότητα να ελέγξει τα συναισθήματά του και να απαλλαγεί από τη κατάθλιψη και την εχθρική του διάθεση.
- Η Ιδέα, ότι, αν κάτι φαίνεται επικίνδυνο ή προκαλεί φόβο, πρέπει εκ των προτέρων να στενοχωριόμαστε γιαυτό συνεχώς,σαν να έχει συμβεί ήδη.
Αν παρατηρήσουμε τις ” λανθασμένες ιδέες ” που έχουν οι άνθρωποι και τροφοδοτούν έτσι τον εαυτό τους με προβλήματα, θα διαπιστώσουμε, ότι όλες σχεδόν χαρακτηρίζονται από το στοιχείο της Γενίκευσης και της Υπερβολής.
Τελειώνοντας παραθέτω σκέψεις του ΕΛΥΤΗ που θαυμάζω :
Πως αφήσαμε τις ώρες μας και χάθηκαν….προσπαθώντας απεγνωσμένα να κερδίσουμε μια θέση στην αντίληψη των άλλων