“Η καλοσύνη είναι μια γλώσσα την οποία μπορούν να ακούσουν οι κωφοί και μπορούν να δουν οι τυφλοί”. Mark Twain.
“Το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής είναι η καλοσύνη και ο σεβασμός απέναντι στον συνάνθρωπο”. Χόρχε Μπουκάϊ.
Μια μικρή, αυθεντικά ευγενική, αλτρουιστική πράξη μπορεί να αλλάξει την ανθρωπότητα.
“Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών ανθρώπων” έλεγε ο Λιβανοαμερικανός ποιητής και φιλόσοφος Χαλίλ Γκιμπράν.
Επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν ότι η καλοσύνη μας κάνει πιο υγιείς, πιο χαρούμενους, πιο αισιόδοξους.
Το να ενδιαφερθείς για τον άρρωστο και ηλικιωμένο γείτονα σου, το να στηρίξεις ένα συνάδελφό σου σε δύσκολες στιγμές, το να δώσεις μια συμβουλή, ίσως είναι πράξεις καθημερινής καλοσύνης που φαίνονται ασήμαντες, όμως εσείς πως νιώθετε?
Είναι η χαρά της στιγμής που ομορφαίνει την καθημερινότητα μας.
Η καλοσύνη λένε οι ειδικοί, ξεκλειδώνει μια μορφή ψυχικής και σωματικής δύναμης και τα οφέλη της είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα.
Ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Sussex στη Βρετανία, σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neurolmage, επιβεβαιώνουν πως το ότι νιώθουμε όμορφα κάθε φορά που κάνουμε μια ευγενική πράξη δεν είναι τυχαίο.
Εκείνες τις στιγμές ο εγκέφαλος μας πλημμυρίζει με σεροτονίνη, τον νευροδιαβιβαστή δηλαδή, που είναι υπεύθυνος για τα συναισθήματα ευχαρίστησης και ικανοποίησης.
Επιπλέον, με το να είμαστε καλοί με τους άλλους, βγάζουμε τον εαυτό μας από το κέντρο του μικροσύμπαντος μας. Η ανατολική φιλοσοφία μας παρακινεί να στραφούμε μέσα μας για να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο.
Η καλοσύνη στρέφει την προσοχή μας στους ανθρώπους γύρω μας και μας προτρέπει να συνδεθούμε μαζί τους.
Κάθε μικρή πράξη γενναιοδωρίας φτιάχνει μια γέφυρα προς ένα άλλο άνθρωπο.
Σαν να λέμε δηλαδή “είμαι κοντά σου”, σε “νοιάζομαι’, “σε καταλαβαίνω”.
Η καλοσύνη, μας κρατά σε ουσιαστική επικοινωνία με τους γύρω μας όσο και με τον ίδιο τον εαυτό μας και τα συναισθήματα μας.
Κι αυτό μόνο καλύτερους ανθρώπους μπορεί να μας κάνει.
Πολλοί επιστήμονες συνδέουν την καλοσύνη με τη μακροζωία. Οι “καλοσυνάτοι” έχουν πολλούς φίλους, είναι κοινωνικοί, επικοινωνούν και κυρίως “μιλάνε”.
Η καλοσύνη μας ομορφαίνει!
Όταν βλέπουμε κάποιον να κάνει κάτι καλό για κάποιον άλλο, πιθανότατα να μας παρακινεί να συνεργαστούμε μαζί του προκειμένου να κάνουμε και εμείς τις δικές μας καλές πράξεις.
Σε μια νέα μελέτη, οι ερευνητές ψυχολόγοι του Πανεπιστημίου του Τexas στο Αustin επιβεβαίωσαν ότι οι άνθρωποι μπορεί να επηρεαστούν σε μεγάλο βαθμό από τους γύρω τους, ειδικά στην περίπτωση που πρόκειται για την υιοθέτηση κοινωνικής συμπεριφοράς, που συμβάλλει στο κοινό όφελος.
Δώστε στους άλλους. Ακόμη και η μικρότερη πράξη έχει σημασία, είτε αυτή είναι ένα χαμόγελο, ένα ευχαριστώ ή μια ευγενική κουβέντα.
Ακόμη σημαντικότερες πράξεις, όπως ο εθελοντισμός, μπορεί να βελτιώσει το ψυχικό ευ ζην σας και να σας βοηθήσει να οικοδομήσετε νέα κοινωνικά δίχτυα.
Δώστε την εμπειρία και τη γνώση σας.
Αναλογιστείτε όλους και όλα για τα οποία νιώθετε ευγνωμοσύνη.
Γι αυτά που έχετε και γι΄αυτά που σας συμβαίνουν.
Σκεφτείτε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Υπενθυμίζετε τα στον εαυτό σας κάθε φορά, κάθε στιγμή που νιώθετε αποκαρδιωμένοι, απογοητευμένοι, εξουθενωμένοι ψυχικά και σωματικά.
Όταν κάνουμε καλές πράξεις αποκτούμε καλύτερη εικόνα για τον εαυτό μας και αυτό τονώνει την αυτοπεποίθηση μας.
Οι άνθρωποι με αυτοπεποίθηση είναι πάντα πιο ελκυστικοί.
Εστιάστε σε όλα όσα είναι καλά και μπορεί να γίνουν καλύτερα.
Συνδεθείτε με τους ανθρώπους γύρω σας, την οικογένεια σας, τους φίλους σας, τους συναδέλφους σας και τους γείτονες σας.
Αφιερώστε χρόνο για να αναπτύξετε αυτές τις σχέσεις.
Τα αισθήματα ικανοποίησης, ευχαρίστησης, εμπιστοσύνης, σκοπού και αμοιβαιότητας με το περιβάλλον μας αποτελούν όλα μέρος του ψυχικού ευ ζην.
Φαντάζεστε πόσο πιο αρμονική θα ήταν μια κοινωνία αν θέλαμε αυθόρμητα να κάνουμε τους γύρω μας να αισθάνονται ευχάριστα χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση? Ρομαντικό? Ίσως.
Ο ρομαντισμός της καλοσύνης ίσως τελικά σώσει τον κόσμο.
Εδώ σας παραθέτω μια ιστορία καλοσύνης:
Κάποτε ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι βγήκε για τον απογευματινό του περίπατο. Ενώ προχωρούσε, ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι και ζητούσε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει ένα κέρμα αλλά δε βρήκε τίποτα. Ο μεγάλος συγγραφέας πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του ζητιάνου και του ψιθύρισε: Συγχώρεσέ με καλέ μου άνθρωπε αλλά δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω. Και ο γέρο-ζητιάνος απαντά: Ευχαριστώ τόσο πολύ, το πήρα. Αυτό που μου έδωσες, δε μου το έδωσε ποτέ κανείς. Μου έδωσες το νόμισμα της Καλοσύνης που σπάνια βρίσκεται στις μέρες μας!