Δώδεκα και μισή . Πως πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια! Καβάφης

Το είδωλο του νέου σώματός μου αντικρίζω.
Και το δέρμα μου δεν είναι πια στιλπνό, χαλάρωσε.
Και τα κιλά μου αυξήθηκαν επικίνδυνα.
Και τα μαλλιά μου άσπρισαν σιγά-σιγά.
Και το περίγραμμα του προσώπου μου άλλαξε τόσο, που αποφεύγω επιμελώς τον καθρέφτη.
Και η φωνή μου έχει άλλη χροιά, πιο αδρή.
Και οι αρθρώσεις μου άρχισαν να πονάνε, τα γόνατά μου περισσότερο.
Η ψυχή μου και η καρδιά μου μεγάλωσαν και γέμισαν από περιπέτειες και ταξίδια.
Οι εμπειρίες μου έγιναν ρυτίδες.
Όμως τα μάτια μου γέμισαν Φως.
Φως που μου έδωσαν τα παιδιά και τα εγγόνια μου.
Αγάπη που μου έδωσαν τα παιδιά του κόσμου που χρόνια αγκάλιαζα.
Και ναι, μεγαλώνω σιγά-σιγά.
Δόξα σοι ο Θεός!