Κάποτε, ένα κοριτσάκι πήγαινε στο σπίτι της γιαγιάς του στο βουνό. Έβρεχε και φυσούσε κρύος αέρας και έσκαγαν βροντές.. Όταν είχε σχεδόν φτάσει στον προορισμό του, αισθάνθηκε κάτι να τρίβεται στα πόδια του.
Κοίταξε χάμω και είδε ένα φίδι. ”Πεθαίνω της πείνας, είπε το φίδι, κάνει κρύο, σε παρακαλώ, προστάτεψε με, βάλε με κάτω από το παλτό σου, σώσε μου τη ζωή και θα γίνω ο καλύτερός σου φίλος”.
Παρά την κακοκαιρία το κορίτσι κοντοστάθηκε και το σκέφθηκε. Κοίταξε το χρυσοπράσινο δέρμα του και ήταν τόσο όμορφο!
Τελικά είπε: ”Εντάξει θα σε σώσω, γιατί όλα τα πλάσματα του Θεού αξίζουν στοργή”.
Το φίδι έγινε φίλος με το κοριτσάκι, χρησίμευε να φοβερίζει τα επιθετικά παιδιά στο σχολείο και της έκανε παρέα στις μοναχικές μέρες.
Ώσπου ένα βράδυ καθώς διάβαζε τα μαθήματά του, το κορίτσι αισθάνθηκε ένα δυνατό πόνο στο δεξί του ποδαράκι. Κοίταξε χάμω και είδε ότι το φίδι το είχε δαγκώσει!
”Μα είσαι δηλητηριώδες, φώναξε, θα πεθάνω τώρα. Γιατί μου το έκανες αυτό; Εγώ σου έσωσα τη ζωή”.
”Εκείνη την ημέρα, όταν έσκυψες για να με σώσεις, ήξερες ότι ήμουν φίδι, δεν το ήξερες”; είπε και σύρθηκε αργά έξω!!!